Kurinji

பிரான்மலையில் நான் செய்த குறிஞ்சி மலர்க் கண்டுபிடிப்பு

"தமிழர்கள் முக்கியமாகக் கருதிய மலர்கள் சில இருந்தன. அவற்றில் குறிஞ்சி மலரும் ஒன்று.
தமிழர்கள், அவர்கள் வாழ்ந்த பூமியை ஐந்து வேறுபட்ட நிலப்பகுப்புக்களாகப் பிரித்திருந்தனர். மலையும் மலைசார்ந்த நிலத்தைக் குறிஞ்சி என்று அழைத்தனர். கடல் சார்ந்த நிலம் நெய்தல், வயலும் வயல் சார்ந்த நிலத்தை மருதம், காடும் காடு சார்ந்த இடம் முல்லை நிலம். இந்த நிலங்கள் தத்தம் லட்சணங்களை இழந்து பிறழ்ந்துபோகும்போது ஏற்படும் நிலத்தைப் பாலை
என்பார்கள்.
இவற்றை ஐந்திணைகள் என்று இலக்கணம் கூறும்.
இவை ஒவ்வொன்றும் அந்த நிலங்களுக்குரிய மலர் ஒன்றின் பெயரால் குறிப்பிடப் படுகின்றன.
இவற்றில் மிகவும் இனிய சூழலைக் கொண்டதாக விளங்கியது குறிஞ்சியே.
அந்த நிலத்துக்குரிய மலர் குறிஞ்சி மலர் என்று அடையாளம் கண்டிருந்தனர்.
குறிஞ்சி மலர் குறிப்பிட்ட உயரமுள்ள சில இடங்களில் குளிர்ந்த சூழலில்மட்டுமே வளரும். அதற்கேற்ற நீர்ப்பிடிப்பும் இருக்கவேண்டும். பெரும்பாலும் மலைச்சாரலில் இது வளரும். ஆனால் மலைச்சாரலிலும் அது எல்லா இடங்களிலும் வளர்ந்துவிடமாட்டாது. மலைகளின் சில சரிவுகளில் வெயில் அதிகம் படமாட்டாது.  ஒரு நாளில் ஓரிரு மணிநேரமே நேரடியான வெயில் அங்கு விழும். மற்ற சமயங்களில் ஏதாவது மலையோ பாறையோ சூரியனை மறைத்து நிழல் சூழ்ந்திருக்கும்.
அந்த மாதிரியான இடங்களில், குளுமை அதிகமாக இருக்கும் இடங்களில்தான் குறிஞ்சி இருக்கும்.
உலகில் கிட்டத்தட்ட இருநூறு வகையான குறிஞ்சி வகைகள் உண்டு.
நான் பார்த்த குறிஞ்சி மலர் இண்டிகோ, கத்திரிப்பூக் கலர் என்று சொல்லப்படக்கூடிய
ஒருவகைப் பர்ப்பல் வண்ணத்தில் இருந்தது. இந்த வண்ணத்தை ஒட்டிய வண்ணங்களில் அதனைக் காணலாம்.
குறிஞ்சி பன்னிரெண்டு ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை பூக்கும் என்று கருதப்படுகிறது. ஆனால் எல்லா வகையான குறிஞ்சியுமே பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் பார்த்து மணி அடித்து, அலாரம் வைத்துக் கொண்டு பூப்பதில்லை. ஏழாண்டுகளுக்கு ஒருமுறை பூப்பனவும் உண்டு.
ஆனால் பெரும்பான்மையானவை பன்னிரெண்டு ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை பூக்கும். அப்படிப் பூக்கக்கூடிய குறிஞ்சியை 'மாமாங்கப்பூ'  என்று சொல்வார்கள். சூரியனை வியாழ கிரகம் ஒருமுறை சுற்றிவரும் காலகட்டம் ஒரு 'மாமாங்கம்' எனப்படும் பன்னிரெண்டு ஆண்டுகள்.
ஏதோ ஒரு மர்மமான முறையில் வியாழனின் வட்டத்தோடு குறிஞ்சி தொடர்பு கொண்டுள்ளது. இந்த மாதிரியான தொடர்பை biological clock என்றும் Biorythm என்றும் சொல்வார்கள்.
இது ஒரு விசேஷமான துறை. விடியும் முன்னர் மலர்பவை, விடியும்போது மலர்பவை, சூரியனைக் கண்டு மலர்பவை என்றும் சூரியன் மறையும் போதும் நள்ளிரவிலும் மலர்பவை என்றும் பல மலர்களுக்கு மலர்வதற்குக் குறிப்பிட்ட நேரம் இருக்கிறது.
மலர்கள் மலர்வதை வைத்து இன்ன நேரம் என்று பல இனங்களில் நேரத்தைக் கணிப்பார்கள். இதை Flower Clock என்றும் குறிப்பிடுவார்கள். Carolus Linneus என்னும் விஞ்ஞானி இதைப் பற்றி ஆழமாக ஆராய்ச்சி செய்திருக்கிறார்.
இதனைக் Chronobiology என்றும் சொல்வார்கள்.
வானில் இயங்கும் கிரகங்களின் போக்குக்கும் உயிரினங்கள், தாவரங்கள் ஆகியவற்றின் இயக்கத்திற்கும் இருக்கக்கூடிய தொடர்பு இது.
Biorhythm தொடர்பை பல ஜீவராசிகளிடமும் பார்க்கமுடியும்.
நான் பார்த்த பூ, கிட்டத்தட்ட இரண்டரை செண்டிமீட்டர் நீளமும் இரண்டு செண்டிமீட்டர் அகலமும் கொண்டதாக, டிரம்ப்பெட் என்னும் கருவியையைப் போன்று நீண்டு, வெளிப்புறமாக விரிந்து மிக அழகாக விளங்கியது. அதற்குளிருந்து நீளமாக மெல்லிய மகரந்த நாக்குகள் நீட்டிக் கொண்டிருந்தன.

தமிழர்கள் ஊட்டியில்தான் குறிஞ்சி மலர் உள்ளது என்றும் அங்குதான் பன்னிரண்டு ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை அது மலர்கிறது என்றும் நம்பினார்கள்.
ஆனால் அங்கு மட்டுமல்ல.
சிவகங்கை மாவட்டத்திலுள்ள பிரான்மலை என்னும் மலையிலும் குறிஞ்சி மலர் உண்டு.
அதுவும் பன்னிரண்டு ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறைப் பூக்கும் என்பதை நான் கண்டுபிடித்து வெளியுலகத்துக்கு அறிவித்தேன்.
பிரான்மலை என்பது கிழக்குத் தொடச்சி மலையிலிருந்து கிழக்கே நீட்டிக்கொண்டிருக்கும் சிறிய சிறிய மலத்தொடர்களில் சிறியதாக விளங்கும் தொடரில் கிழக்குக் கோடியில் இருக்கும்
மலை. அது ஒரு பெரிய பாறையால் ஆகியது. அதன் பல பகுதிகள் பல காரணங்களால் உடைந்து  சிறிய பெரிய பாறைகளாகவும் குன்றுகளாகவும் தோன்றும்.
அதன் அடிவாரத்தில் பிரான்மலை என்னும் ஊர் இருக்கிறது. இது மதுரைக்கு வட கிழக்கே முப்பது கீலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ளது.
சிறிய ஊர்தான். ஆனால் தமிழ்நாட்டின் மிகப் பழைமையான இடங்களில் ஒன்று.
சங்ககாலத்தில் இது பறம்புமலை என்று அழைக்கப்பட்டது. அது சார்ந்த நாட்டுப் பிரிவு பறம்புநாடு என்று அழைக்கப்பட்டது. வேளிர்கள் ஆட்சியில் இருந்த நாடு. பாரி வள்ளலின் தலைநகரம்.
ஆயிரத்து ஐந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் அது திருக்கொடுங்குன்றம் என்று அழைக்கப்பட்டது. திருஞானசம்பந்தரால் பாடப்பட்டு விளங்கியது. திருக்கொடுங்குன்ற ஈஸ்வரர் கோயிலும் நல்லமங்கைபாகர் கோயிலும் இங்கு உள்ள பெருங்கோயில்கள்.

பிரான்மலையில் பாண்டிநாட்டு மடம் என்றொரு மடம் இருந்தது. அது ஒரு காலத்தில் -
பாண்டியர்கள் காலத்தில் கோளகி மடம் என்று அழைக்கப்பட்டது. 'லக்ஷ்யாத்யாயி சந்தானம்' என்னும் கொடிவழியைச் சேர்ந்த சிவாச்சாரியார்களின் மடமாக இருந்தது. அதன் தலைமைப் பீடத்தில்
'பாண்டிநாட்டு முதலியார்' என்று குறிப்பிடப்பட்ட 'ஈசான்ய சிவாச்சாரியார்' என்பவர் இருந்தார்.
பரம்பரை பரம்பரையாகக் கிட்டத்தட்ட எண்ணூறு ஆண்டுகளுக்கும் முன்பு இருந்து அவர்களின் மடம் இருந்தது.
அந்த மடத்தின் மேற்பார்வையில்தான் பிரான்மலையில் உள்ள திருக்கொடுங்குன்றீசர் கோயிலும் மங்கைநாயகர் கோயிலும் ஒரு காலத்தில் இருந்தன.
அருவியூர் நகரத்தார் என்னும் வைசியப் பிரிவினருக்கு இவர்கள்தாம் குருபீடமாக விளங்கினார்கள்.
1972-ஆம் ஆண்டில் அதில் சுப்பிரமணிய தேசிகர் என்பவர் பாண்டிநாட்டு குருக்களாக இருந்தார்.
1972-ஆம் ஆண்டின் தொடக்கத்தில் ஒருமுறை பாண்டிநாட்டு குருக்களைச் சந்தித்தபோது, அவர் பேச்சு வாக்கில், "மலையில் குறிஞ்சி பூத்திருக்கிறது" என்று சொன்னார்.
ஆகவே குறிஞ்சியைத் தேடிப் போனேன்.
பிரான்மலையின் வடகிழக்குப் பகுதியில் ஒரு வளைந்த சரிவு உண்டு. மலையின் அமைப்பாலும், அருகில் பெரும் சுவர்போலிருந்த இருந்த சிறு குன்றுகளாலும், அதற்கும் வடமேற்கே இருந்த வாணாதிராயன் குன்று, எசறிவிழுந்தான் மலை ஆகியவற்றின் காரணத்தாலும் அந்தச் சரிவில் சூரிய வெளிச்சம் ஒரு நாளில் குறைவான நேரமே விழும்.
மிகவும் குளுமையாக இருக்கும். ஏறு வெய்யிலே படாது. உச்சிவேளைக்குப் பின்னர் வெய்யில் சிறிது நேரமே படும். அதன் பின்னர் மற்ற மலைகளும் குன்றுகளும் வெய்யிலை மறைத்துவிடும்.
அந்தச் சரிவின் வழியாக பிரான்மலையில் ஓடும் சிற்றருவியான வெள்ளக் கால்வாயின் மூன்று கால்கள் ஓடிவரும்.
சங்க இலக்கியத்தில் "பிறங்கு வெள்ளருவி வீழும் சாரல், பறந்தோங்கு சிறப்பில் பாரி", என்று காணப்படும் வெள்ளருவிதான் தற்காலத்து வெள்ளக் கால்வாய்.
அந்தச் சரிவின் கீழ், வெள்ளக்கால்வாயின் அருகில், கருங்குன்று என்றொரு சிறு குன்று உண்டு. அதன் அருகில்தான் பாரி வள்ளல் முல்லைக் கொடிக்குத் தேர் ஈந்தார் என்று கர்ணபரம்பரைக் கதை கூறும்.
கருங்குன்று அருகில் 'முதுமக்கள் தாழி' என்னும் ஈமப் பாண்டங்கள் புதைக்கப் பட்டிருக்கின்றன. அங்கு கருங்குன்றுப் பட்டினம் என்னும் ஊர் பல்லாயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் - காராளன் காலத்தில் - இருந்ததாகவும் சொல்வார்கள்.
இந்தச் சரிவின்மீது குறிஞ்சியைத் தேடிப் போனேன்.
சிரமப்பட்டு செடிகளைக் கண்டுவிட்டேன்.
பூத்துக் குலுங்கியது.
"இதுதானா குறிஞ்சி மலர்?" என்ற கேள்வி எழுந்தது.
எப்படி அதை நிச்சயப்படுத்துவது?
வழி தோன்றவில்லை.
மலையை விட்டு இறங்கினேன்.
சில நாட்கள் கழித்து கேமெராவுடன் சரிவுக்குச் சென்றேன். கையில் ஒரு ·பிளாஸ்க்கில்
ஐஸ் கட்டியை உடைத்துப் போட்டுக் கொண்டு சென்றேன்.
மலைச்சரிவிலேயே மிகவும் குளுமையான இடத்தில் செடிகள் பெரிது பெரிதாக வளர்ந்திருந்தன.
அந்த செடிகளில் குறிஞ்சிப் பூக்கள் கொத்துக் கொத்தாக இருந்தன. பூக்களும்கூட பெரிதாக இருந்தன.
அவற்றை in situ -செடியில் இருந்த வண்ணம் என்னுடைய மினோல்ட்டா 2.4 கேமெராவால்
படங்கள் எடுத்துக்கொண்டேன்.
அத்துடன் நல்ல பால் காகிதத்தில் 6-B பென்ஸிலால் மலர்களைக் கொத்தோடு படமாக வரைந்துகொண்டேன்.
பின்னர் பூக்களைக் காம்பு, தண்டுடன் பறித்துக் கொண்டேன்.
·ப்லாஸ்க்கில் இருந்து  ஐஸ்கட்டிகள் சிலவற்றை வெளியில் எடுத்துவிட்டு, குறிஞ்சி மலர்களை உள்ளுக்குள் வைத்து, ·ப்லாஸ்க்கை இறுக மூடிவிட்டேன்.
சட்டையைக் கழற்றி, உள்பனியனையும் கழற்றினேன். குடிக்க வைத்திருந்த தண்ணீரில் பனியனை நன்கு நனைத்து, பனியனில் காம்பு-தண்டுடன் கூடிய பூங்கொத்துக்களை வைத்தேன்.
ஐஸ் கட்டிகளை நிரவி வைத்து, பனியனை மலர்க் கொத்துக்களுடன் சுருட்டினேன். அதன்மேல் ஐஸ் தண்ணீரைத் தெளித்துவிட்டேன்.
சட்டையை மாட்டிக்கொண்டு ஓட்ட ஓட்டமாக மலைச்சரிவிலிருந்து இறங்கினேன். பின்னர் அங்கிருந்து ஊர்வரைக்கும் ஓடினேன்.
ஊருக்குள் வெகுவேகமாக நுழைந்து, அங்கிருந்து சிங்கம்புணரிக்குச் சென்று, மதுரைக்குப்
போகும் பஸ்ஸைப் பிடித்து மதுரைக்குச் சென்றேன்.
வைகைப் பாலத்தைத் தாண்டி ஊருக்குள் நுழைந்ததும் முதல் ஸ்டாப் வெத்தலைப் பேட்டைதான்.
அங்கு இறங்கி, சைக்கிள் ரிக்ஷாவைப் பிடித்துக்கொண்டு நேராக மேல மாசி வீதி-
தெற்கு மாசி வீதி முனங்கில் இருக்கும் டாக்டர் ஏவி ஜெயச்சந்திரனுடைய ஆ·பீஸ¤க்குச் சென்றேன்.
அவர் மதுரை மாவட்டத் தகவல் இலாக்கா அதிகாரியாக இருந்தார். பெரும் மேதை.
பிரபலமான ஆராய்ச்சியாளர். பன்மொழி வல்லுனர். பல்கலை வித்தகர்.
அவரிடம் ·பிலாஸ்க்கைத் திறந்து குறிஞ்சி மலரை எடுத்துக்காட்டினேன். பனியன் சுருளிலிருந்து இலை, தண்டு, காம்புடன் இருந்த மலர்க் கொத்துக்களையும் காட்டினேன். கையால் வரைந்திருந்த படத்தையும் காட்டினேன்.
"Yes. This is Kurinji. No doubt about it", என்றார்.
உடனேயே ஹிந்து, இந்தியன் எக்ஸ்ப்ரெஸ், தினமலர் ஆகிய நிருபர்களை டெலி·போனில் அழைத்தார்.
அவர்களும் வந்தனர்.
அத்தனைப் பத்திரிக்கைகளும் "பிரான்மலையிலும் குறிஞ்சி மலர்" என்னும் செய்தியைத்
தாங்கி வந்தன.
திருச்சி வானொலியில் இருந்த செல்வம் என்பவர் என்னை 'பெட்டகம்' என்னும் பகுதியில் 'பிரான்மலையில் குறிஞ்சி' என்பதைப் பற்றி பேசச் சொன்னார். பேசினேன்.
இப்படியாகத்தான் பிரான்மலைக் குறிஞ்சி உலகப்புகழ் பெற்றது.