KUBERA

KUBERA 

THE LORD OF THE RICHES

Among the superhuman, celestial beings, there are various types - Yaksha, Gandharva, Deva, Asura, Naga, Rakshasa, etc.
There was a princess of the Yakshas and she gave birth to a child whose father was the great Rishi called Visravas. 
The son of Visvaras was named Kubera and under the guidance of the father took up severe Tapas towards Lord Siva. 
Lord Siva was so pleased with Kubera and caused Mayan the divine architecht to build a most magnifient city which was called Lankapuri. He also created a vimana called Pushpaka Vimana which could travel at immense speed over immeasurable distances and in all directions. 
Sometime later, Visravas was forced by an Asura princess to give her very powerful children. 
The children were named Dasagriva, KumbhaKarna, Vibheeshana, and Princess Surpanakha. 
Dasagriva was so called because he had ten heads.
The Asura princess told them to do Tapas towards Lord Siva. They did the Tapas. Dasagriva, after a long Tapas, performed a sacrifice - yaagam. 
He cut off his heads one by one and threw them into the sacrificial fire. 
When he cut the 10th head, Lord Siva appeared and revived him. 
Lord Siva gave him thirty million days of life and invincibility. He also gave him numerous divine weapons like Pasupathastra, Brahmastra, etc. 
With all this power, Dasagriva went to Lankapuri and chased out his half-brother Kubera. He coveted the city and became crowned as Lankeswara. He also took hold of the Pushpaka Vimana. 
Kubera went crying to Lord Siva. 
Lord Siva took pity on him and ordered the divine architecht to build an even more fantastic celestial city called ALagaaPuri. 
Kubera was crowned as ALagEsa - the Lord of ALagapuri. As a compensation for whatever Kubera lost, Lord Siva gave the Nava Nidhis to Kubera. The Nava Nidhis were immense riches of all kinds.
Thus Kubera became the God of Riches - Nava Nidhis.
And Lord Siva gave him a rare privilege by proclaiming him as his personal friend. 
And he also made Kubera, one of the Ashta Dik Palas - the Guardian of the North.
All this was given by Lord Siva. 

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

KUMARI

KUMARI, LEMURIA AND THE TAMIL SANGAMS

        A few days ago, I wrote about a Fierce Controversy that was raging in the Literary Arena among the Tamils. 
It was about whether the Ramayana of Kamban was adulterated with spurious songs sung by other people and interposed within the epic.

There were many other controversies on and off. Some of them interesting.

One interesting controversy is that whether there was anything known as the Lemuria.

Some Tamil scholars beleive that there was a supercontinent called Lemuria which sunk under the sea 
in stages.
They beleive that the Tamils came from there. There never was a continent called Lemuria. 
Lemuria is the imagination borne out of the minds of persons called Scott Eliot and Madame Blavatsky. 
It never existed.

GONDWANALAND or PANGAEA was a super continent which existed 200 million years ago.
India, South America, Africa, and Australia were parts of that mass of land. 
A natural phenomenon called Continental Drift took place and the various sections drifted apart and they are still moving.
At that time, mankind did not exist.

What is found in our legends is the story of the Land of Kumari.
Its not even known as Kumari Kandam. 
During the earliest times, there was a land mass somewhere in the south or south east. There was a great mountain range called Panmalai. It had several peaks among which the Mount Kumari known as Kumari KOdu was probably the tallest. Legend says that the Panmalai had forty seven peaks.
It also had forty nine countries - actually seven big countries which had within them, seven minor countries each. 
There were three major rivers called the Kanni, the Kumari, and the ParhuLi. There was a capital city Then Madurai on the banks of the River ParhuLi. 
The first Tamil Snagam was held there. Legendary figures like Thiripuram eriththa Virisadai KadavuL alias IRaiyanaar, KunRam eRindha KumaravEL, Agathiyar presided over the Sangam. The Pandya kings were the patrons of the Sangam.
A deluge took place.
Panmalai adukkam with the Kumari KOdu, ParhuLi River were all sunk. 
The Pandyas took their people and established a capital called Kapaatapuram on the banks of River Kumari..This was the city that Sugriva mentions in the Kishkinda Kantam of Valmiki Ramayanam.
The Second Tamil Sangam was held there. Thuvarai KOman was a noteworthy participant. 
Kapatapuram was destroyed by ThuvaraiKoman. In due course, it went under the sea..
        The Pandya and his people moved deeper into Tamilnadu land and built a capital called ManalUr.
the Tamil Sangam was also moved there. 
They then built a new capital and moved into that city. They named it Aalavaay, NaanMaada Kuudal, and Madurai.
The Third Tamil Sangam was held there. Kapilar, ParaNar, etc., presided over it. The Pandyas were as usual the patrons.
Around the year 283 AD, the Sangam disappeared. 
After that, VajraBodhi, the Jain Monk presided over a Tamil Sangam from Madurai. 
There were other Sangams in certain towns. 
PoyyaaMolzi Pulavar formed one Tamil Sangam in Madurai. 
There was another in VEmbaththuur. 
During the early years of the 20th Century, PandiThurai Thevar of the Sethupathi dynasty of Ramanathapuram established a Sangam in Madurai. This is what is known as the Fourth Tamil Sangam.
Soon another Tamil Sangam was established at Karandhai near Thanjavur by UmaMahEswaran PiLLai. It goes by the name of Karandhai Tamil Sangam. 
Have you heard of the Kadaram Tamil Sangam?

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

IDUMBAN KAVACAM

இடும்பன் கவசம்

இடும்பன் கவசம்

THE MADNESS FIFTY-ONE

THE MADNESS FIFTY-ONE

FIFTY-ONE VERSES IN MADNESS

Appaya Dikshithar was a very great scholar who lived several centuries ago. He was an ardent devotee of Siva.

He has authored many important works on various subjects.

He was always mindful of Siva.

He had a doubt. He was thinking that he was mindful of Siva only when he is conscious. Would he be thinking of Siva even when he is unconscious or loses his mind?

He wanted to find out.

Uumaththai is shrub that is very poisonous. It is otherwise called 'maththam'. This is one of flowers that adorn the head of Lord Siva. 'maththamum madhiyamum vaiththidum aran magan'- Thiruppugalz.

Its seeds cause hallucination.That mental state is known as 'unmaththam'. 'Uumaththai' is from 'unmaththam'.

Appaya Dikshithar prepared a kashaayam from uumaththai seeds. He also prepared an antidote for the uumaththai kashaayam.

He instructed his disciples that they should watch over him after he has taken the kashaayam. They should note down

carefully whatever he does and say during the time that he is under the effect of uumaththai. After some time, they should administer the antidote.

Then he took the kashaayam. Then he started talking. The disciples took down everything.

After the specified time, they gave him the antidote.

When the writings of the disciples was compiled it was seen that Appaya Dikshithar and infact sung the glories of Lord Siva in beautiful verses even in his state of stupor.

That collection of verses is known as the 'UNMATHTHA PANCHAASATH'' - 'THE HALLUCINATED FIFTY-ONE'.

SRI LALITHA SAHASRANAMAM

SRI LALITHA SAHASRANAMAM

THE FORMAT FOR PUBLISHING

Fifteen years ago, I decided to publish a series of booklets on important topics in Hinduism. In both Tamil and English.
It was to be done through my own organisation- SriVidyalaya Malaysia.

One of them was an illustrated booklet on SriLalitha Sahasranamam.
I did a hand-written copy first. I had divided the booklet into several chapters.

I also prepared the necessary relevant pictures.
Then we had it type-set.
But we could not get it published because of many problems.
One constraint was money.
The other one was lack of support.
In fact several important Malaysian Tamil/Hindu organisations were trying their very best to destroy SriVidyalaya.
So I had to shelve all my projects.
I am giving you a few samples of how the book would have been....

1. Here is the front cover - 

2. This is the Hand-written first page.

3. This is the type-setted 1st page.

4. Agasthya and Hayagriva who brought the SriLalitha Sahasranamam into the world. 

5. Bhaskara Raya Mahi who wrote the commentary for all the thousand namas.

6. MahaGanapathy 

7. The Genesis

8. The secret meaning of SriLalitha Sahasranama

9. The SriChakra

LET US SINCERELY HOPE THAT THIS TIME AROUND, WE CAN GET IT PUBLISHED

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

ABOUT HOMAS AND YAAGAS-#1

ஹோமம், யாகம் பற்றி..... -#1

ஹோமம், யாகம் ஆகியவற்றுக்கு நெருப்பு உண்டாக்குவதில் சில 
கட்டுப்பாடுகள், கட்டாயங்கள் இருந்தன. 
சில ஹோமங்களுக்கு உரிய நெருப்பை இன்னொரு ஹோம
குண்டத்திலிருந்துதான் எடுக்கவேண்டும் என்ற நியதி இருந்தது. சில 
ஹோமகுண்டங்களை அணையாமல் வைத்திருந்தார்கள். அவற்றிலிருந்து எடுக்கப்படும் நெருப்பைக் குறிப்பிட்ட சில ஹோமங்களால் பயன்படுத்தினார்கள்.
சில அக்கினி காரியங்களுக்கு எந்த மாதிரியான நெருப்பைப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்பதில்கூட சில நியதிகள் இருந்தன. 
சிலவற்றிற்கு தீக்கடை கோலைக் கடைந்து நெருப்பை உண்டாக்க வேண்டும். 
"என்னடா இது? 'எந்த மாதிரி நெருப்பு, அது இது' என்று சொல்லப்
படுகிறதே?" என்ற கேள்வி எழவேண்டும். 
தீக்கடை கோலால் ஏற்படுத்தும் நெருப்பு, சிக்கிமுக்கிக் கல்லால் 
தோன்றும் நெருப்பு, காட்டுத்தீயின் நெருப்பு, எரிமலையின் நெருப்பு, 
சூரியகாந்தக் கல்லால் தோன்றும் நெருப்பு, மூங்கில்கள் உரசிக் கொள்வதால் ஏற்படும் நெருப்பு என்றெல்லாம் பகுத்திருந்தார்கள். 
சில அக்கினிக்காரியங்களுக்கு அடுக்களை நெருப்பைப் 
பயன்படுத்தினார்கள்.
இப்பவெல்லாம் அப்படியில்லை...... 
எல்லாத்துக்கும் தீப்பெட்டியின் பக்கவாட்டில் தீக்குச்சியை உரசி ஏற்படுத்தப்படும் நெருப்புத்தான். 
பல பூசாரிகள், சிவாச்சாரியார்கள் சிகரெட் லைட்டர் பயன்
படுத்துகிறார்கள். 
பாருங்க-ஸல்·பர்/·பாஸ்·பரஸ் நெருப்பு, ஆக்ட்டேன் நெருப்பு 
என்றெல்லாம் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.
அதான்....
காலம் மாறிப்போச்சு.

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

The Legend Of Syamantaka

சியமந்தக மணி

என்னிடம் கேட்கப்பட்ட கேள்வி:

"விநாயக சதுர்த்தி விருதம் இருப்பவர்கள் சந்திர தரிசனம் செய்யக்கூடாது கூடாது, அப்படி சந்திரனைப் பார்த்தால் துன்பம் தொடரும் என்கின்றனர், இஇது எவ்வளவு தூரம் உண்மை?"

என்னுடைய பதில்:

கேள்வியில் ஒன்றும் தவறேயில்லை.
வளர்பிறைச் சதுர்த்தியின் பிறையைப்பார்க்கக்கூடாது என்று ஐதிகம்.
பார்த்தால் ஏதாவது வீண் அபவாதம் ஏற்படும் என்பார்கள்.
பெரிய மஹாபாரதம், பாகவத புராணம் ஆகியவற்றில் அதற்கு விளக்கம் கொடுக்கும்வண்ணம் ஒரு கதை காணப்படும். 'சியமந்தக மணி கதை' என்பார்கள்
கிருஷ்ணர் அதனைப் பார்த்ததால் சியமந்தகமணி சம்பந்தமாக வீண் அபவாதத்துக்கு ஆளாக நேரிட்டது என்று சொல்வார்கள்.
சியமந்தக மணி என்பது சுபிட்சத்தைக்கொடுக்கும் ஒரு மணி.
மணி என்றதும் ஏதோ bell சமாசாரமாக்கும் என்று எண்ணிவிடத் தோன்றும்.
அப்படியெல்லாம் இல்லை. அது ஒரு crystal போன்றது.
அந்த மணியை சத்ராஜித் என்னும் யாதவகுல மன்னன் சூரியனிடமிருந்து பெற்றான். அவன்தான் பாமாவின் தந்தை. கிருஷ்ணருடைய இரண்டாவது மனைவி பாமா எனப்படும் சத்திய பாமா.
அவனிடம் சியமந்தக மணி இருப்பதைக் கண்ட கிருஷ்ணர் அதனை மிகவும் வியந்து பாராட்டி விசாரித்தார்.
கிருஷ்ணருக்கு சியமந்தகமணிமேல் ஆசையேற்பட்டதால் இப்படிக் கேட்கிறாரோ என்று அவன் நினைத்துவிட்டான். அவன் நிம்மதியை இழந்துவிட்டான். மணியை வைத்திருக்கவும் ஆசை;
வைத்திருக்க அச்சமும் ஏற்பட்டுவிட்டது.
ஆகவே அந்த மணியைத் தன் தம்பியாகிய பிரசேனனிடம் கொடுத்துவிட்டான். அவன் தன்னுடைய கழுத்தில் அதனைத் தொங்கவிட்டுக்கொண்டான்.
ஒருமுறை அவனும் கிருஷ்ணரும் காட்டுக்கு வேட்டையாடச் சென்றிருந்தபோது ஒரு சிங்கம் அவனைக் கொன்றுவிட்டு, அந்த சியமந்தக மணியை எடுத்துச்சென்றுவிட்டது .
பிரசேனனைக் கிருஷ்ணர் தேடினார். இருட்டிக்கொண்டிருந்தது.
அப்§ பாது அவர் ஆகாயத்தைப் பார்த்தார். அங்கே நாலாம்பிறை தெரிந்தது. அதனை அவர் பார்த்துவிட்டார்.
பின்னர் அவருடைய நகரமாகிய துவாரகைக்குத் திரும்பினார்.
பிரசேனன் திரும்பி வராததை அறிந்த சத்ராஜித் கிருஷ்ணர் பேரில் சந்தேகம் கொண்டான்.
பிரசேனனைக் கிருஷ்ணர்தான் கொன்றுவிட்டு சியமந்தக மணியை அபகரித்துக்கொண்டுவிட்டார் என்று சத்ராஜித் குற்றம்சாட்டினான். இதனை அனைவருமே நம்பினார்கள்.
கிருஷ்ணருக்கு வீண் அபவாதமும் பழியும் ஏற்பட்டன.
ஆகவே தாம் நிரபராதி என்பதை நிரூபிக்கவேண்டி, கிருஷ்ணர் அந்த மணியைத் தேடிச் சென்றார்.
அந்தக் காட்டுக்குத் திரும்பிச்சென்றார்.
அந்தக் காட்டில் ஒரு குகையில் கரடிகளுக்கெல்லாம் ராஜாவாகிய ஜாம்பவான் இருந்தார். அவர் பிரம்மாவின் அம்சமாக கிரேதாயுகத்தில் பிறந்தவர். இராம ராவண யுத்தத்திற்காக அவதரித்தவர்.
இராமருடன் நெருங்கிப் பழகியவர்.
அவர் ஒரு சிரஞ்சீவி. இறப்பில்லாதவர். அவர் அந்த சிங்கத்தைக் கொன்றுவிட்டு சியமந்தக மணியை எடுத்துச் சென்று தன்னுடய குழந்தையிடம் கொடுத்தார்.
காட்டில் சிங்கம் பிரசேனனைக் கொன்ற தடத்தைக் கிருஷ்ணர் பார்த்து விட்டார். பக்கத்தில் பெருங்கரடியின் பாதச்சுவடு தெரிந்தது. தொடர்ந்து தேடிச் செல்கையில் ஜாம்பவானின் குகைக்கு வந்துவிட்டார்.
அவர் உள்ளே சென்று பார்க்கும்போது ஜம்பவானின் மகள் தன்னுடைய தம்பியைத் தாலாட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.
அவள் ஒரு பேரழகி. அவளுக்கு நுண்ணுணர்வு உண்டு. அதன்மூலம் கிருஷணர் அங்கு வந்திருப்பதை அறிந்துகொண்டாள்.
எதற்காக வந்திருக்கிறார் என்பதும் அவளுக்குத் தெரிந்திருந்தது.

பிள்ளையைத் தாலாட்டுவதற்காக ஒரு சுலோகத்தை ராகம் போட்டுச் சொன்னாள்.

ஸிம்ஹ: பிரஸேநம் அவதீத் ஸிம்ஹோ ஜாம்பவதா ஹத:
ஸ¤குமாரக மா ரோதீ: தவ ஹ்யேஷ ஸ்யமந்தக:

"சிங்கம் பிரசேனனைக் கொன்றுவிட்டது.
சிங்கமோ ஜாம்பவானால் கொல்லப்பட்டுவிட்டது.
நல்ல குழந்தையே! அழாதே. ஸ்யமந்தக மணி உனக்குத்தான்,"
இவ்வாறு அவள் குறிப்பாகக் கிருஷ்ணருக்கு அறிவித்தாள்.
அதன்மூலம் கிருஷ்ணருக்கு சியமந்தகமணி இருக்குமிடம் தெரிந்துவிட்டது.
அதனைப் பெறுவதற்காக ஜாம்பவானுடன் போரிட்டார்.
மல்யுத்தம்தான். இருவரும் கட்டிப் புரண்ட போதெல்லாம் ஜாம்பவானுக்கு ஏதோ ஒரு பழைய ஞாபகம் வந்தது. அந்த ஆலிங்கனம் என்னும் கட்டிப்பிடிப்பு எங்கோ எப்போதோ பரிச்சயமானதுபோல் தோன்றியது..
யோசிக்கும்போது அது இராமர் தம்மைத் தழுவிக் கொண்டபோது ஏற்பட்ட அதே உணர்ச்சியாகத் தோன்றியது. அப்போது அவர் போரை நிறுத்திவிட்டு உற்றுப் பார்க்கும்போது கிருஷ்ணர் இராமராக அவர் கண்களுக்குத் தோற்றமளித்தார்.
யுகத்தையும் தாண்டி அவதாரத்தையும் தாண்டி நின்ற நுண்ணுணர்வே வென்றது.
தம் தலைவனை மீண்டும் கண்டுகொண்டார் ஜாம்பவான்.
கிருஷ்ணரிடம் சியமந்தமணியையும் தந்து அவருக்குத் தம்முடைய மகளாகிய ஜாம்பவதியையும் திருமணம் செய்துகொடுத்து அனுப்பிவைத்தார்.

சியமந்தகமணியைக் கிருஷ்ணர் சத்ராஜித்திடம் திருப்பிக் கொடுத்தார்.
அவனுக்குக் குற்ற உணர்வும் மனசாட்சியும் உறுத்தின.
நிரபராதியான கிருஷ்ணரை அபவாதத்துக்கு ஆளாக்கியதுதான் காரணம்.
அதற்குப் பிராயச்சித்தமாகத் தன்னுடைய மகள் பாமாவைக் கிருஷ்ணருக்கு மணமுடித்துக் கொடுத்துவிட்டான்.
ஆனால் பாமாவைத் திருமணம் செய்துகொள்ள ஏற்கனவே மூன்று பேர் முயன்றுகொண்டிருந்தனர். அவர்கள் ஆத்திரம்கொண்டனர்.
கிருஷ்ணர் ஹஸ்தினாபுரத்துக்குச் சென்றிருந்த சமயமாகப் பார்த்து அவர்களில் ஒருவனாகிய சததன்வா சத்ராஜித்தைக் கொன்றுவிட்டு சியமந்தக மணியையும் கைப்பற்றிக்கொண்டான்.
கிருஷ்ணர் திரும்பியபின்னர் சததன்வா பயந்துபோய் துவாரகையைவிட்டு ஓடிவிட்டான். அவன் ஓடும்போது போட்டியாளர்கள் மூவருள் ஒருவரான அக்ரூரர் என்பவரிடத்தில் மணியைக் கொடுத்துவிட்டு ஓடினான். கிருஷ்ணர் தம் அண்ணன் பலராமருடன் அவனை விரட்டிச் சென்று கொன்றுவிட்டார். ஆனால் அவனிடம் சியமந்தக மணி இல்லை.
வெறுங்கையோடு பலராமரிடம் திரும்பினார். ஆனால் கிருஷ்ணர்தான் சியமந்தகமணியை எங்கோ மறைத்துவைத்துக்கொண்டு பொய்சொல்வதாக பலராமர் நம்பி, கிருஷ்ணரைக் குற்றம் சாட்டினார். அக்ரூரரோ காசிக்குச் சென்றுவிட்டார்.
சியமந்தக மணியால் ஏற்பட்ட துயரங்களையெல்லாம் நினைத்து நினைத்து கிருஷ்ணர் மனவருத்தப் பட்டுக்கொண்டிருந்தார்.
அப்போது வந்த நாரதரிடம் சொன்னபோது, அவர் நாலாம்பிறையைப் பார்த்ததால் வந்த வினை என்று சொன்னார்.
அதனை அறிந்த கிருஷ்ணர் விநாயகருக்காகச் சதுர்த்தி பூஜையைச் செய்தார். விநாயகர் வந்து அவருடைய அபவாதம் நீங்குவதற்கு அனுக்கிரகம் செய்தார்.
விரைவிலேயே துவாரகையில் பஞ்சம் ஏற்பட்டது.
ஆனால் அந்தச் சமயத்தில் அக்ரூரரின் வீட்டில் மட்டும் சுபிட்சமாக இருந்தது. சியமந்தகமணி எங்கே இருக்கிறதோ அங்கு சுபிட்சம் இருக்குமல்லவா? அதுவே தன்னுடைய இருப்பிடத்தைக் காட்டிக் கொடுத்துவிட்டது.
ஆகவே கிருஷ்ணர் அக்ரூரரைக் காசியிலிருந்து தயவாகவும் நயமாகவும் செய்திசொல்லி அனுப்பி வரவழைத்தார். திரும்பிவந்த அக்ரூரர் மணியைக் கிருஷ்ணரிடம் கொடுக்கமுயன்றும் கிருஷ்ணர் அதனை அக்ரூரரே வைத்துக்கொள்ளுமாறு செய்துவிட்டார்.
கிருஷ்ணரின்மீதிருந்த அபவாதம் முற்றாக நீங்கிற்று.
எந்த நாலாம்பிறையை ஏன் பார்க்கக்கூடாது, எதனைப் பார்த்துப் பூஜை செய்யவேண்டும் என்ற விபரம் பின்பு......

அமாவாசைக்கு அடுத்து வரும் நாலாம் பிறையைப் பார்க்கக்கூடாது என்ற சாபத்தை சந்திரனுக்கு விநாயகர் கொடுத்தார்.
சந்திரனுக்குத் தன்னுடைய அழகைக்கொண்டு கர்வம்.
ஒருமுறை விநாயகர் தம் எலி ஊர்தியில் வருவதைக்கண்டு கேலியாகச் சிரித்ததால் 'சந்திரனைப் பார்த்தவர்களுக்கு வீண் அபவாதம் ஏற்படட்டும்' என்று விநாயகர் சாபமிட்டார்.
இதனால் மனம் வருந்திய சந்திரன் கடலுக்குள்போய் ஒளிந்து கொண்டு விட்டான். அதனால் ஏற்பட்ட கஷ்டங்களைக் கண்ட தேவர்கள் ரிஷிகள் அனைவருமாக விநாயகரின் கோபம் தணிவதற்கு விரதமிருந்து பூஜை செய்துவிட்டு, சந்திரனைக் கண்டு விநாயகரிடம் மன்னிப்புக் கோரச்
சொன்னார்கள்.
அதன்படியே சந்திரனும் விக்னேஸ்வரைப் பூசித்தான்.
மனம் குளிர்ந்த விநாயகர் தம்முடைய சாபத்தின் அளவைக் குறைத்து ஒரு மாதத்தில் ஒருநாள்மட்டுமே- வளர்பிறைச் சதுர்த்தியின் பிறையைப் பார்க்கக்கூடாது என்று ஏற்படுதினார். அத்துடன் சந்திரனைத் தன் முடியிலும் சூட்டிக்கொண்டார். நெற்றியிலும் வைத்துக்கொண்டார்.
'பாலச்சந்திரன்' என்ற பெயரும் இதனால் விநாயகருக்கு ஏற்பட்டது. பாலத்தில் - நெற்றியில் சந்திரனை அணிந்தவன் என்று பொருள்.
இதுமட்டுமின்றி இன்னொரு வரத்தையும் பெருமையையும் சந்திரனுக்கு விநாயகர் தந்தார்.
'பௌர்ணமிக்கு அடுத்து வரும் தேய்பிறையின் நாலாம்நாள் - சதுர்த்தியன்று தமக்காக விரதமிருந்து பூசை செய்துவிட்டு, இரவில் நாலாம்பிறைச் சந்திரன் உதிக்கும்போது, சந்திரதரிசனம் செய்துவிட்டு, சந்திரனையும் பூசித்துவிட்டு, விரதத்தை முடித்துக்கொள்ளவேண்டும்' என்று ஏற்படுத்தினார்.
அந்த விரதம் சங்கடங்கள் நீங்குவதற்காக அனுஷ்டிப்பது. சங்கடங்களை நீக்குபவர் சங்கடஹர கணபதி.
அவருக்காக ஏற்பட்ட விரதத்தை அன்று அனுஷ்டிப்பதால் அந்த நாளுக்கு 'சங்கடஹர சதுர்த்தி' என்று பெயர் ஏற்பட்டது.
சங்கடஹர சதுர்த்தி வழிபாட்டைப் பற்றி ஏற்கனவே எழுதி வலைத்தளத்தில் போட்டு வைத்திருக்கிறோம்.

வீண் அபவாதம் நீங்குவதற்காகச் செய்யவேண்டிய பிராயச்சித்தமாக சியமந்தக மணி கதையைப் படிப்பார்கள்; அல்லது படிக்கச் சொல்லிக் கேட்பார்கள்.
அதனிலும் எளிதாக ஒரு வழியையும் சொல்லியிருக்கிறார்கள்.
அந்தக் கதையில் கிருஷ்ணருக்கு ஜாம்பவதி குறிப்பாக உணர்த்திய தாலாட்டுப் பாடலை ஜபமாகச் சொல்லச் சொல்லியிருக்கிறார்கள்.

ஸிம்ஹ: பிரஸேநம் அவதீத் ஸிம்ஹோ ஜாம்பவதா ஹத:
ஸ¤குமாரக மா ரோதீ: தவ ஹ்யேஷ ஸ்யமந்தக:

விநாயகரை விக்னநாசனனாக வழிபடுவதற்கென்று தனிப்பட்ட மந்திரங்கள் இருக்கின்றன.
'விக்னேஸ்வ சோடச நாமம்' என்று பெயர் பெற்றவை.
சங்கடங்களை நீக்குவதற்கென்று சங்கடஹர கணபதி.
அதுபோலவே விக்னங்களை நிக்குவதற்கு விக்னநாசனன் அல்லது விக்னஹரன்.
விக்னநாசன கணபதி சோடச நாமங்களைத் தனித்தனியாகவும் சொல்லலாம். பதினாறையும் ஒரே மந்திர சுலோக தோத்திரமாகவும் சொல்லலாம்.

ஸ¤முகச்ச ஏகதந்தச்ச கபிலோ கஜகர்ணக:
லம்போதரச்ச விகடோ விக்நராஜோ விநாயக:
தூமகேதுர் கணாத்ய§க்ஷ¡ பாலச்சந்த்ரோ கஜானன:
வக்ரதுண்ட: சூர்ப்பகர்ணோ ஹேரம்ப: ஸ்கந்தபூர்வஜ:

இதனையே நாமாவளியாக:

ஸ¤முகாய நம:
ஏகதந்தாய நம:
கபிலாய நம:
கஜகர்ணகாய நம
லம்போதரய நம
விகடாய நம
விக்நராஜாய நம
விநாயகாய நம
தூமகேதவே நம
கணாத்யக்ஷ¡ய நம
பாலச்சந்த்ராய நம
கஜானனாய நம
வக்ரதுண்டாய நம
சூர்ப்பகர்ணாய நம
ஹேரம்பாய நம
ஸ்கந்தபூர்வஜாய நம

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$